Συνδρομο Υπακρωμιακης Προστριβης
Σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής υπάρχει όταν ο ασθενής στη προσπάθεια να ανυψώσει το χέρι αισθάνεται πόνο γύρω από τη περιοχή του ώμου.
Καμία φορά ο πόνος εμφανίζεται και σε άλλες κινήσεις του ώμου, όπως στη προσπάθεια να φέρουμε το χέρι πίσω από τη πλάτη. (Εικόνα 1)
Εικόνα 1 |
Λέγοντας λοιπόν Σύνδρομο Υπακρωμιακής Προστριβής εννοούμε τη πρόσκρουση τού στροφικού πετάλου (οι μύες γύρω από τη κεφαλή του βραχίονα) Εικόνα 2 , στο ακρώμιο (οστού κάτω από το οποίο περνούν αυτοί οι τένοντες) κατά την διάρκεια των κινήσεων του άνω άκρου. Ειδικότερα στην απαγωγή και στη πρόσθια κάμψη (ανύψωση) με έσω στροφή.
Εικόνα 2 |
Τα Αίτια μπορεί να είναι ανατομικά ή λειτουργικά
Ανατομικά Αίτια: Μη φυσιολογική μορφολογία του ακρωμίου, υπερτροφικός Ακρωμιοκορακοειδής σύνδεσμος, υπερτροφικός ορογόνος θύλακας, φλεγμονή ή ακόμα και ρήξη στους τένοντες του στροφικού πετάλου, οστεόφυτα ένεκα οστεοαρθρίτιδας στην Ακρωμιοκλειδική άρθρωση, εναπόθεση ασβεστώσεων στους τένοντες, πώρωση κατάγματος μείζονα βραχιονίου ογκώματος σε πλημμελή θέση κλπ.
Λειτουργικά Αίτια: Μη σωστή επικέντρωση της βραχιόνιας κεφαλής ένεκα αστάθειας ώμου, αδυναμίας, κλπ.
Θεραπεία: Στα πρώτα στάδια η θεραπεία είναι συντηρητική με αντιφλεγμονώδη αγωγή, ψυχρά επιθέματα, φυσιοθεραπεία κλπ. Συχνά γίνεται χρήση τοπικών εκχύσεων κορτιζόνης, η οποία πρέπει να γίνεται με φειδώ.
Σε αποτυχία της συντηρητικής Θεραπείας, ή σε προχωρημένα στάδια ή σε συνδυασμό με άλλες τοπικές παθήσεις η θεραπεία είναι χειρουργική. Αυτή σήμερα γίνεται αρθροσκοπικά, όπου διενεργείται Αποσυμπίεση του Υπακρωμιακού χώρου δηλ. λέπτυνση του πάχους του ακρωμίου (Ακρωμιοπλαστική) και συγχρόνως διατομή του ακρωμιοκορακοειδή συνδέσμου. Εικόνα 3,4
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ (2001)
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ (2001)
Εικόνα 3 Αγκιστρωτό ακρώμιο πριν την Ακρωμιοπλαστική | Εικόνα 4 Επιπέδωση του ακρωμίου μετά την Ακρωμιοπλαστική |
Μετεγχειρητική πορεία
Στον ασθενή μετά την επέμβαση γίνεται ανάρτηση του χεριού από το αυχένα για περίπου 10 μέρες και αρχίζει άμεσα η κινητοποίηση του ώμου με παθητικές και υποβοηθούμενες ασκήσεις. Σε διάστημα περίπου 3- 4 εβδομάδων ο ασθενής είναι σε θέση να εκτελεί τις καθημερινές του ασχολίες.