Σπονδυλικη Ασταθεια
Ο όρος σπονδυλική αστάθεια, ή καλύτερα τμηματική σπονδυλική αστάθεια είναι κάπως συνυφασμένος με το σύνδρομο των σπονδυλικών αρθρώσεων και είναι αντικρουόμενος. Η έννοια της αστάθειας εμπερικλείει τη μετακίνηση των σπονδύλων στις κινήσεις κάμψης και έκτασης της σπονδυλικής στήλης πέραν του φυσιολογικού ορίου, πράγμα που δεν είναι πάντοτε εμφανές σε αυτούς τους ασθενείς.
Η αιτιολογία βρίσκεται στις μη φυσιολογικές αρθρώσεις, που μπορεί να παρουσιάζουν ανατομικές ανωμαλίες επιτρέποντας είτε ελαττωμένη, είτε αυξημένη κίνηση μεταξύ των αρθρώσεων. Επίσης οι αρθρώσεις αυτές μπορεί να παρουσιάζουν χόνδρινες βλάβες , ακόμα και ελεύθερα σωματίδια, πάχυνση του υμένα , μέχρι και τις τυπικές αλλοιώσεις της οστεοαρθρίτιδας.
Ο ασθενής υποφέρει από συχνά και έντονα συμπτώματα οσφυαλγία που προκαλούνται από απλές καθημερινές πράξεις. Ενίοτε ο πόνος αντανακλάται στα κάτω άκρα χωρίς να υπάρχει η απεικονιστική εικόνα της ΚΜΔ. Ο ασθενής συχνά αναφέρει ¨κλείδωμα ¨ της μέσης που ανακουφίζεται για μικρό χρονικό διάστημα από χειρισμούς από χειροπράκτες.
Η ακτινογραφικός έλεγχος δείχνει ασυμμετρία και ελάττωση του χώρου που κατέχουν οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, φαινόμενο κενού δίσκου, σκλήρυνση στα σπονδυλικά σώματα γύρω από τους δίσκους ( σημείο μη φυσιολογικής φόρτισης), δημιουργία οστεοφύτων στις πρόσθιες επιφάνειες στων σωμάτων και πιθανώς μη φυσιολογική μετακίνηση των σπονδύλων σε κάμψη / έκταση. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξει αλλοιώσεις στις αρθρώσεις , ρήξη του ινώδη δακτυλίου χωρίς σαφή εικόνα πρόσφατης ΚΜΔ.
Η θεραπεία είναι κατά βάση συντηρητική με ελάττωση σωματικού βάρους, ενίσχυση των μυών της πλάτης και του κοιλιακού τοιχώματος, προσοχή σε κινήσεις που προκαλούν επεισόδια οσφυαλγία, φαρμακευτική αγωγή, και ενίοτε χρήση ειδικής ζώνης οσφύος. Η χειρουργική θεραπεία είναι σπάνια και πρέπει να εφαρμόζεται κάτω από σαφή και αυστηρές ενδείξεις. Διενεργείται σπονδυλοδεσία η οποία παρουσιάζει αποτυχία σε 10-20 % των περιπτώσεων και σε 10 χρόνια το 40% των σθενών παρουσιάζει προβλήματα σε γειτονικά επίπεδα.