Καταγματα οστων του καρπου
Ο καρπός αποτελείται από 8 οστά παρατεταγμένα σε δύο σειρές ανά 4 οστά. Όλα συνδέονται μεταξύ τους με τις ανάλογες αρθρικές επιφάνειες, που τους επιτρέπουν διαφόρου βαθμού κίνησης, και συγκρατούνται μεταξύ τους με τους διαφόρους συνδέσμους.
Τα πιο συχνά κατάγματα στη περιοχή του καρπού είναι τα κατάγματα του σκαφοειδούς οστού. Αυτά είναι ύπουλα κατάγματα γιατί εύκολα μπορούν να διαφύγουν της προσοχής, δεδομένου ότι μπορεί να μην φανούν στις αρχικές ακτινογραφίες. Γι’ αυτό η θεραπεία με ακινητοποίηση θα πρέπει να ξεκινά αμέσως με την υποψία για κάταγμα . Η Θεραπεία του κατάγματος του σκαφοειδούς είναι συντηρητική με ακινητοποίηση σε γύψο για 6-8 εβδομάδες σε απαρεκτόπιστα κατάγματα. Σε κατάγματα με παρεκτόπιση πέραν των 2 χιλ η θεραπεία είναι χειρουργική. Τοποθετείται ειδική βίδα συμπίεσης είτε διαδερμικά ,είτε σε ανοικτή επέμβαση. Χαρακτηριστικό των καταγμάτων του σκαφοειδούς οστού είναι η συχνή μη πώρωση του κατάγματος και η δημιουργία ψευδάρθρωσης. Αυτό οφείλεται κυρίως στη περιορισμένη αιμάτωση του οστού, γι’ αυτό και τα κατάγματα του εγγύς πόλου έχουν και τη χειρότερη πρόγνωση. Η θεραπεία της ψευδάρθρωσης είναι χειρουργική για σταθεροποίηση του κατάγματος και τοποθέτηση οστικού μοσχεύματος.
Άλλος τραυματισμός, πολύ πιο σπάνιος βέβαια, από τα κατάγματα του σκαφοειδούς, είναι το εξάρθρημα του μηνοειδούς οστού. Συνήθως είναι παλαμιαίο αλλά μπορεί να είναι και ραχιαίο. Το εξάρθρημα πρέπει να αναταχθεί το συντομότερο για να αποφευχθεί η πιθανότητα νέκρωσης του μηνοειδούς οστού. Συνήθως χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για την ανάταξη του εξαρθρήματος και κυρίως για την διόρθωση των ραγέντων συνδέσμων.